Ծովասարի անուշ լանջին փափուկ պառկել
վայելում էր զով հանգիստը որսից հետո
Դավիթ հսկան` բուն հերոսը մեր էպոսի.
ինքը դեմքով արեգակին,
Մարութա բարձր Աստվածածինն իր թիկունքին:
Մարդկության պատմությունը մեծ քանակությամբ լոկալ բնույթի մանր ուժային բևեռներից ավելի ու ավելի փոքր քանակությամբ ավելի ու ավելի ուժեղ ու հզոր ուժային բևեռներին անցնելու պատմություն է...